برنده مدال طلای مقابله جهانی با کرونا - عینک آفتابی

به گزارش عینک آفتابی، خبرنگاران : فرید زکریا ستون نویس واشنگتن پست در مطلبی به عوامل موفقیت کشورها در کنترل شیوع کرونا پرداخته است.

به گزارش عینک آفتابی؛ فرید زکریا، روزنامه نگار مشهور آمریکایی و مجری برنامه PSG در شبکه خبری CNN در مطلبی با عنوان چه عواملی باعث تفکیک کشورهای پیروز در کنترل شیوع کرونا می شود؟ شکست. می نویسد:

چه چیزی توضیح دهنده این است که چرا برخی کشورها به خوبی از بیماری همه گیر covid-19 استفاده کرده اند و برخی دیگر عملکرد ضعیفی داشته اند؟ این یک سوال پیچیده است ، اما اگر به مکانی نگاه کنیم که مسلماً بیشترین پیروزیت را داشته است، پاسخ عدم پیروزیت است.

تایوان؛ برنده مدال طلای مقابله جهانی با کرونا

تایوان مدال طلای استراتژی مقابله با ویروس کرونا را دریافت می کند. تایوان ارتباط نزدیک با سرزمین چین دارد، جایی که منشاء این پاندمی بوده است و تقریباً سالانه 3 میلیون بازدید کننده از چین را پذیراست. تایوان یک سرزمین پرجمعیت است و تایپه، پایتخت آن دارای یک سیستم حمل و نقل عمومی شلوغ است. و با این حال، با نزدیک به 24 میلیون نفر جمعیت، تایوان فقط هفت کشته داشته است. در حالی که ایالت نیویورک با جمعیت کمتر نزدیک به 33 هزار تلفات برجای گذاشته است.

به نظر می رسد بزرگترین سرمایه تایوان در این امر، پاسخ نافرجام این کشور به پاندمی سارس در سال 2003 بود که درس های مهم فراوانی را به دولتمردان و مردم عادی آموخت. سارس یک ویروس تنفسی است که به رغم سرعت شیوع کمتر نسبت به کووید-19 کشنده تر بود. سارس هم مانند کروناویروس جدید از چین منشاء گرفت، جایی که مقامات پاسخ اولیه را نادیده گرفتند و اطلاعات را از جهان خارج پنهان کردند.

در نتیجه تایوانی ها بدون آمادگی کافی گرفتار ویروس سارس شده و در فرایند مقابله با آن چندین اشتباه مرتکب شدند. پس از آن ، آنها کاملاً مراحل آمادگی مقابله با پاندمی خود را اصلاح کردند. آنها اطمینان یافتند که دسترسی به تجهیزات کافی دارند و برای پاسخ فوری، هوشمندانه و با شدت برنامه ریزی کردند.

بسیاری از کشورهای آسیا و اقیانوسیه از جمله کره جنوبی، ویتنام، سنگاپور، نیوزیلند و استرالیا در برابر کووید-19 عملکرد پیروزی داشته اند. همه این کشورها پیش تر مورد حمله سارس قرار گرفته یا شاهد آسیب های اقتصادی ناشی از آن بوده اند و از این تجربه ها بخوبی آموخته اند. تنها کشور خارج از آسیااقیانوسیه که با شیوع سارس روبرو شد کانادا بود که آن هم پس از سال 2003 رویه های خود را تغییر داد و اقدامات احتیاطی لازم را در پیش گرفت.

حتی چین مقادیر زیادی از پاسخ فاجعه بار SARS خود آموخت ، و ، علیرغم تلو تلو خوردن زودهنگام این بار ، پکن پیروز شده است covid-19 را به طور کامل خرد کند به طوری که این بیماری عملا از کشوری که آغاز شده بود ناپدید شد. SARS پیروزیت هر کشوری را که به خوبی با covid-19 برخورد کرده است توضیح نمی دهد ، اما جنبه مهمی از داستان را نشان می دهد.

تافته های جدابافته

از طرف دیگر، کشورهایی را در نظر بگیرید که روبروه بدی با شیوع کرونا داشته اند. مارتا لینکلن، انسان شناس، در مجله نیچر مقاله ای نوشت که به نکته حائز اهمیتی اشاره داشت؛ اینکه چند کشور هستند که در این حوزه ها به نوعی خود را استثنایی و تافته جدابافته می پندارند.

وی گفت که ایالات متحده، انگلیس، برزیل و شیلی همه دارای روایت های ملی این چنینی با نفوذ گسترده در بستر جامعه هستند و بر اساس این روایات خود را متمایز و برتر از دیگر جوامع و ملت ها می دانند.

ایالات متحده به این نگرش مشهور است، انگیزه و خواست انگلیسی ها برای رأی به برگزیت و خروج از اتحادیه اروپا برخاسته از چنین رویکردی بود، برزیل خود را خوشبخت می داند زیرا خدا برزیلی است و شیلی از اینکه سوپراستار اقتصادی منطقه نام دارد، راضی است.

این حس خاص بودن باعث می شود که یک کشور هنگام روبروه با یک چالش -برای جستجوی بهترین روش ها- نگرش استاندارد و رایج را اتخاذ نکند. بیل گیتس اخیراً نوشت که وی فرآیند حل مسئله را همواره با 2 سوال اساسی آغاز می کند؛ چه کسی به خوبی با این مشکل برخورد کرده است؟ و چه چیزی می توانیم از آنها یاد بگیریم؟. مالک مایکروسافت پیشنهاد می کند که همین فلسفه در روبروه با شیوع کرونا بکار گرفته شود.

و با این وجود ایالات متحده به طور چشمگیری نسبت به رویکرد و چگونگی روبروه سایر کشورها به چالش های مشابه بی علاقه است. ده ها کشور پیشرفته دارای سیستم های بهداشتی هستند که خدمات بهتر و بازدهی بیشتری را با نیمی از هزینه های آمریکا ارائه می دهند. نرخ مرگ ومیر کرونایی در بیشتر آن ها کسری از میزان تلفات در آمریکا است. بسیاری از کشورهای فقیرتر زیرساخت های بهتری دارند که با هزینه بسیار کمتری آن ها را ایجاد کرده اند. آن ها اطمینان حاصل می کنند که پول بر انتخابات آنها مسلط نیست. اما نه تنها ما آمریکایی ها از آنها یاد نمی گیریم، بلکه به سختی به خود زحمت می دهیم که نگاهی به تجربه آن ها بیاندازیم.

جرمی کنیندیک در مقاله ای برای نشریه فارن افرز استدلال می کند که استثناگرایی آمریکایی -یعنی این رویکرد که ایالات متحده در میان ملت ها منحصر به فرد است و راه آمریکایی همواره بهترین راه است- چشم رهبران این کشور (و بسیاری از شهفرایندان آن) را نسبت به درس آموزی بالقوه از تجربه دیگر کشورها در زمینه نجات از چالش های حیاتی، کور کرده است.

وی به نقل از مورخ برجسته آمریکایی اریک فونر، که یک بار توضیح داد که استثناگرایی آمریکا به غرور واهی و ذهن بسته و جهل در مورد بقیه جهان تبدیل می شود. از آنجا که ایالات متحده بسیار استثنایی است، یادگیری در مورد جوامع دیگر هیچ معنایی ندارد.

کنیندیک نتیجه گیری می کند: این ذهنیت آمریکایی در حال حاضر هزینه زندگی آمریکایی ها را فراهم می کند. از این می ترسم که حق با او باشد.

چرا دولت ها در مورد کرونا اشتباه می کنند

به نوشته نشریه هفتگی اکونومیست، تصمیم بین دوراهی نان و جان بسیاری از کشور ها را با مشکل روبرو کرده است. دولت ها در سراسر جهان میل به فرار از یک معامله بین تعطیلی برای زنده نگه داشتن مردم و یا باز ماندن برای ادامه زندگی اجتماعی و اقتصادی است.

درس هایی از اسکاندیناوی تا آسیا-اقیانوسیه

بسیاری روش سوئدی را جهت تعطیل نکردن اقتصاد خود تحسین می کنند. اما نرخ مرگ و میر سوئد 58.1 در هر 100 هزار نفر است و در فصل دوم تولید ناخالص داخلی این کشور 8.3 درصد سقوط کرده است که از هر دو نظر نسبت به دانمارک، فنلاند و نروژ بدتر است.

بسیاری دیگر نیز نیوزیلند را ستایش می کنند که برای نجات جان مردم فوراً کشور را تعطیل کرد. در نیوزیلند نرخ فوت به ازای هر 100 هزار نفر زیر یک نفر بوده اما در فصل دوم اقتصادی، تولید ناخالص ملی آن 12.2 درصد کاهش یافته است.

در مقابل، سیاست های تایوان نسبت به نیوزیلند بازتر بود اما هم تعداد تلفات کمتری داشته و هم رشد تولید داخلی آن کمتر از یک و نیم درصد منقبض شده است زیرا تمرکز بر شناسایی کانون شیوع و ابتلا بود.