بررسی نظیریه جهان های موازی به زبان ساده - عینک آفتابی

به گزارش عینک آفتابی، آیا شخص دیگری مثل شما وجود دارد که در همین زمان و در همین حال مشغول انجام کار دیگری به جز مقاله خواندن باشد؟ نظریه ای غیرمعقول و عجیب و غریب وجود دارد که از این اندیشه پشتیبانی می کند. این نظریه که به نام جهان های موازی شناخته می شود، بر این عقیده پایدار است که هر کدام از ما یک همزاد داریم که در فاصله ای دورتر از ما و در یک کهکشان دیگر زندگی می کند.

یکی از دانشجویان دوره دکتری دانشگاه پرینستون نظریه ای را اعلام کرد. این مساله که دنیا های موازی دیگری وجود دارد که به موازات دنیا ما هستند. او احتمال می داد که دنیا موازی دیگری وجود دارد که همانند دنیا ما، دچار جنگ ها و پیامدهای مختلفی قرار می گیرد. موجوداتی که در این دنیا منقرض شدند و چه بسا در دنیای دیگر زندگی می کنند. این موضوع انقدر پیچیده است که زمانی که به آن فکر می کنید، حس فردی را دارید که مغزش در حال انفجار است و در آخر به نتیجه ای قانع کننده دست پیدا نمی کنید.

او با اعلام کردن این موضوع خواست تا بگوید که چرا ماده کوآنتومی رفتاری تا این اندازه نامنظم دارد؟ و این موضوع را به فیزیک ربط داد. نظریه فیزیک کوآنتومی از سال 1900 آغاز شد. زمانی که برای نخستین بار این نظریه مطرح شد. دانشمندان فیزیک با مطالعات خود به کشفیات جدیدی دست پیدا کردند. در این دنیا قوانینی وجود دارد که نسبت به آنچه فکر می کنیم و یا می شناسیم، در سطح بالاتر و عمیق تری عمل می شود. در ادامه به توضیحاتی عمیق تری از این موضوع می پردازیم.

اصل عدم قطعیت

فیزیکدانانی که به مطالعه فیزیک کوآنتومی می پردازند، به نکات جالبی دست پیدا کرده اند. آنها ذره هایی را در ذرات کوآنتومی کشف کرده اند که به صورت قراردادی در کنار یکدیگر قرار گرفته اند. آن ها متوجه این نکته شدند که فوتون ها مانند ذره و موج عمل می کنند. با مثالی ساده می توان اینگونه مطرح نمود که مثلاً یکبار فردی شما را با ظاهر انسان و رفتار انسان گونه می بیند و روز دیگر به ظاهری غیر انسان و رفتاری غیر عادی.

اما طبق نظریات یک فیزیکدان دانمارکی حالت اول و دومی وجود ندارد بلکه این ذرات به تمامی حالت های ممکن ایجاد می شوند. طبق نظریه دانشمندی دیگر که می گوید ما شی را یک کوآنتومی می بینیم و بر روی رفتار انسان ها تأثیر گذار است. طبق آزمایش های انجام شده یک شی در اندازه گیری های متفاوت، از وضعیتی متفاوت برخوردار است.

نظریه دنیا های موازی و متعدد

از نظر یک دانشمند دانمارکی اندازه گیری کوآنتومی نمی تواند تا آن را تغییر دهد بلکه می تواند شکافی عمیق در دنیای بیرون و غیر واقعی ایجاد کند. این دنیا به طور عینی دو تا است و در این دنیا دو دنیا مجزا وجود دارد.

هنگامی که یک فیزیکدان شی را مورد بررسی قرار می دهد، دنیا را به دو قسمت تقسیم می کند تا به نتایج متفاوتی دست پیدا کنند. این نظریه نشان دهنده این موضوع است که چگونه می توان بیشتر از چند حالت مورد بررسی قرار داد. تصور کنید که در یک دنیا زمان پشت سر هم در حرکت است. یعنی خطی را در پیش گرفته و با حوادث و اتفاقات رو به جلو می رود و در دنیای دیگر شما تصویری از حوادث را جلوتر می بینید. اما اگر عاقلانه بیندیشیم انسان نمی تواند از آینده خود و یا حتی مرگش آگاه باشد. دانشمندان با آزمایش هایی نظیر خودکشی کوآنتومی سعی در بررسی این موضوع داشتند اما به نتیجه ای قابل توجه دست پیدا نکردند.

شکاف و یا امتداد دنیا های موازی

به طور کلی کوآنتومی تنها شاخه ای از فیزیک نیست، بلکه علمی در پی حقیقت است. فیزیکدانان بسیاری به مطالعه و ازمایش در مورد این عالم پرداختند و با یک قدم برگشت به گذشته ساختارها و قسمت های کوچکی از این علم را شناسایی کردند.

آلبرت انیشتین زمان زیادی صرف کشف این نظریه نمود و نظریه نسبیت را ثبت کرد اما برای کشف نظریه سطح آخر مجالی پیدا نکرد. دانشمندان این نظریه را نظریه همه چیز می نامند. فیزیکدانان باور دارند که زمان کمی برای کشف نظریه سطح آخر مانده است.

نظریه ریسمانی توسط یکی دیگر از فیزکدانان ژاپنی انجام گرفت که بر اساس این نظریه نیروهای فیزیکی و گرانشی در زیر سطح کوآنتومی وجود دارند. این رشته های کوچک، در آخر الکترون ها، اتم ها، سلول ها را تشکیل می دهند. اینکه این ریسمان چگونه و چطور ساخته می شوند و یا از چه جنسی هستند به مقدار لرزش رشته ها بستگی دارد و به همین علت است که کل دنیا ما ایجاد شده است. این نظریه صحت وجود دنیا های موازی را تأیید می کند. طبق این نظریه دنیا ما همانند حبابی است که در موازات دنیا موازی قرار گرفته است. اما در نظریه ریسمانی، اینگونه است که همه دنیا با همدیگر در تماس هستند. در واقع نظریه ریسمانی می گوید که جاذبه در میان این دنیا می تواند جریان داشته باشد.

البته می توان گفت که فیزیکدانان توانسته اند که کشف هایی در زمینه کوآنتومی داشته باشند اما این نظریات در سطح نظری خود باقی مانده اند. نظریه ریسمانی تا به امروز چندین مرتبه انجام گرفته و در هر مرحله پاسخ تست منفی بوده است.

جدا از مباحث فیزیکی در مورد دنیا های موازی، طبق مشاهدات نجومی این مبحث از پر طرفدارترین مباحث علم نجوم بوده است. به ساده ترین شکل می توان گفت که همه انسان ها، جفتی شبیه به خود یا جفتی به اسم جفت همزاد دارند که در عالمی دیگر و دورترین نقطه از دنیا زندگی می کند.

این موضوعات مانند احتمالاتی در علم فیزیک باقی مانده اند، اما در علم ستاره شناسی به قطعیت این موضوع رسیده اند که دنیای دیگر فراتر از این دنیا وجود دارد که موجوداتی زندگی می کنند. گاهی برایتان پیش آمده است که حس می کنید صحنه ای که هم اکنون در آن هستید، در گذشته قرار گرفته بودید و یا حس می کنید قبلا خواب آن را دیده اید؛ اما نکته این جا است که در دنیای دیگر مردمانی شبیه به ما زندگی می کنند که از نظر شکل ظاهری، اسم و خاطرات شبیه ما هستند. زمان این دنیا جلوتر از زمان دنیا ما است.

دنیا های موازی، دنیای دور

دورترین مسافتی که برای انسان قابل دیدن است مسافتی است که نور با سرعت 14 میلیارد سال در اثر انفجار و انبساط طی می کند. دانشمندان تا به امروز حدود 4 دنیا موازی را کشف کرده اند. یکی از تحقیقات علم ستاره شناسی این بوده است که دنیا های موازی مفهوم و تعبیری خیال پردازانه ندارد. فضا در این دنیا بی نهایت است و در هر جایی از این فضا و دنیا هر چیز غیر ممکنی ممکن است. دانشمندان می توانند محاسبه کنند که این دنیا ها چقدر با ما فاصله دارند و آن را به تصویر بکشند. هنگامی که ستاره شناسان با نظریات متفاوتی روبرو می شوند متوجه می شوند که دنیا های دیگر و با ماهیت های دیگری نیز وجود دارند.

دانشمندان دانشگاه کارولینالی شمالی با تحقیقاتی پیروز به شناسایی دنیا های دیگر شدند. آن ها توسط نقشه هایی که از داده های فضا پیمای پلانک گرفتند متوجه شدند که ناهنجاری های موجود در نقشه توسط کشش گرانشی دنیا های دیگر ایجاد شده و این نقشه تابش های بینگ بنگ را نشان می دهد که تابش های آن در کیهان باقی مانده است.

دانشمندان می گویند که این تابش باید به طور مساوی تقسیم شده باشد اما چیزی که نظر آن ها را جلب کرد این نکته بود که در قسمت نیمه جنوبی آسمان و در نقطه ای سرد تابش و نور بیشتری وجود دارد. آقای مرسینی فیزیکدان دانشگاه کارولینا می گوید که این تابش به علت کشش از دنیا های دیگر ایجاد شده است. تحقیقات او نشان می دهد که تعداد زیادی از دنیا های دیگر دور از دنیا ما وجود دارد. ما نمی توانیم به دنیا های دیگر برویم، سفر کنیم و یا آن ها را ببینیم اما می توانیم آن ها را حس کنیم و اینگونه تحلیل کنیم که اگر دو دنیا بیشتر به یکدیگر نزدیک شوند، جاذبه های گرانشی آن ها بیشتر می شود و به این علت است که ما قسمت سرد و انرژی تاریکی از دنیا را می بینیم. انرژی تاریک کهکشان ها را به سمت خود می کشاند که نشانه وجود دنیا های دیگر بوده که بر روی دنیا ما فشار وارد می کند و آن را به سمت خود می کشاند.

ارتباط انسان با دنیا های موازی

شواهد نشان می دهد که انسان از طریق ضمیر ناخودآگاه خود با دنیا های موازی دیگر در ارتباط واقع شده است. به طور مثال در ارتباط با خواب و دژاوو این گونه گفته می شود که اگر در مورد خواب فرض کنیم که ذهن و آگاهی آدمی، جلوتر از مغز او است، در هنگام خواب این محدودیت ها کمرنگ شده و وارد عالمی دیگر می شویم.

شاید متوجه شده باشید که در بعضی از رویاها ما با شرایط، مکان ها و حوادثی روبرو می شویم که انگار قبلا در آن شرایط بوده ایم. ما در عالم خواب با صحنه ای واقعی روبرو شده و زمانی که بیدار می شویم حس می کنیم خیالی بیشتر نبوده است. اما با کمی تأمل می توان گفت که شاید ما به دنیای دیگر و یا همان دنیا موازی سفر کرده ایم و با شرایط و حوادث روبرو شده ایم.

دژاوو، تعبیر از صحنه است که هنگام روبرو شدن با آن فکر می کنید که قبلاً و یا در گذشته با آن صحنه روبرو شده و یا تکرار آن صحنه است. این موضوع ممکن است که توسط خود ما در دنیا دیگر انجام شده باشد و در ضمیر ناخودآگاه ما مرور می شود.