چگونه دیمنز سولز استانداردهای غول آخرهای سولزلایک را معین کرد؟ - عینک آفتابی

به گزارش عینک آفتابی، چند ماه پیش شرکت سونی بازسازی بازی دیمنز سولز را برای کنسول پلی استیشن 5 منتشر کرد. عرضه این بازی باعث شد تا حین اینکه همه از گرافیک این بازی حیرت زده شوند، دوباره نگاه ها به این بازی تأثیرگذار و مهم باز گردد. بازی های سری دارک سولز در حقیقت دنباله معنوی سری دیمنز سولز هستند و دیگر بازی های استودیوی فرام سافت ویر از جمله سکیرو و بلادبورن بدون شک تأثیرات زیادی از بازی دیمنز سولز پذیرفته اند. به مجموع این بازی ها که منبع الهام اصلی آن ها دیمنز سولز است اصطلاحا سولزلایک (Souls-like) گفته می گردد. البته تأثیرگذاری بازی دیمنز سولز در آثار ساخته شده به دست استودیوی فرام سافت ویر خلاصه نمی گردد و تعداد بی شماری از بازی های دهه گذشته به نوبه خود از بازی دیمنز سولز الهام گرفته اند.

البته از آنجا که بازی دیمنز سولز به شکل انحصاری برای کنسول پلی استیشن 3 عرضه شده بسیاری از گیمر ها و حتی هواداران بازی های سری سولز، این بازی را تجربه ننموده اند. حتی همین حالا هم که این بازی برای کنسول پلی استیشن 5 منتشر شده افراد کمی هستند که به کنسول جدید شرکت سونی دسترسی دارند. به همین دلیل اثرگذاری بازی دیمنز سولز روی بازی ها دیگر سولز لایک چندان برای همه معین نشده و حتی خیلی از مواقع در حدی که لیاقت دارد دیده نمی گردد.

یکی از جذاب ترین بخش های بازی های سولزلایک غول آخرهای پرشکوه است. غول آخرها دشمنانی هستند که به معنای واقعی کلمه توان بازیکن را می سنجند. البته کاربرد غول آخرها در بازی های سری سولز چیزی بیشتر از دشمنان بزرگ است. غول آخرهای این بازی ها شخصیت هایی مهمی در این بازی ها هستند که داستان خود را دارند و اگر با دقت نگاه کنیم می توانیم تأثیر و صندلی آن ها را به خوبی در دنیای این بازی ها ببینیم. در بازی های سولزبورن غول آخرهای بسیار زیاد و متنوعی داریم که یکی از ستون های اصلی این بازی ها به شمار می فرایند. جالب است بدانید در طراحی متنوع غول آخرهایی که در بازی های سولز می بینیم معمولا از غول آخر های بازی دیمنز سولز الهام گرفته شده.

غول آخرهایی که در بازی دیمنز سولز طراحی شده اند، در حقیقت استانداردهای مهمی هستند که با آمدن این بازی وضع شده اند. اگر غول آخرهای این بازی ها با دقت آنالیز کنیم به خوبی می توانیم تأثیرات طراحی غول آخرهای دیمنز سولز را ببینیم. البته برای این که بدانیم خود غول آخرهای بازی دیمنز سولز که منبع الهام هستند چه ویژگی هایی دارند بد نیست نگاهی به این غول آخرها داشته باشیم تا غول آخرهای بازی های بعدی را بهتر درک کنیم.

The Maneaters - غول آخرهای دو تایی

کمتر غول آخرهایی از بازی های سولزبورن به اندازه غول های دو تایی برجسته و به یاد ماندنی هستند. دقیق تر بگوییم؛ غول های چند تایی که مجبورمان می نمایند در لحظه روی بیش از یک نیروی اهریمنی تمرکز کنیم و هم زمان با چند دشمن خطرناک بجنگیم. غول آخر Ornstein and Smough یکی از شاخص ترین غول آخرهایی هستند که با استفاده از این تکنیک ساخته شده.

Maneaterها از بازی دیمنز سولز بنیان گذار طراحی چنین غول آخرهایی هستند. این غول آخرها علاوه بر این که مبارزه ای چند نفری دارند، یکی دیگر از مکانیک های مربوط به غول آخرهای چند نفری را بنیان گذاری نموده اند. در این مبارزه برای اینکه بتوانید غول آخر دوم را ببینید، مجبور هستید بعد از مبارزه ای طولانی با غول اول، خون او را به قدری کاهش دهید که غول آخر دوم به خود زحمت بدهد و وارد میدان نبرد گردد.

تازه وقتی بعد از دردسرهای فراوان خون غول آخر اول را به حدی می رسانید که مبارزه وارد فاز دوم گردد، با دیدن غول آخر دوم با خود می گویید: حالا باید چطور می توانم هم زمان با وجود این دو موجود کریه جان سالم به در ببرم؟ این حس دقیقا حسی است که از رویارویی با غول آخرهای چندتایی به بازیکنان دست می دهد. طراحی شبیه به غول آخر Maneaters را در بازی های بعدی سولز لایک می بینیم اما بعضی از این بازی ها مانند دارک سولز 2 بیش از حد به این طراحی تکیه و هیجان شدید ناشی از رو به رو شدن با چند دشمن قدرتمند را خراب نموده اند.

The Vanguard - غول آخرهای آموزشی

در بسیاری از بازی ها، غول آخرهای آموزشی آسان ترین غول آخرهای کل بازی هستند. این غول آخرها وظیفه خوش آمدگویی به بازیکنان را دارند و بعد از ارائه دادن مبارزه ای کم دردسر، باعث می شوند تا بازیکن حس خوب قدرت و سلامی گرم از دنیای بازی دریافت کند. چنین چیزی درباره غول آخرهای بازی ها سولزبورن صدق نمی نماید. غول آخرهای آموزشی بازی های سولزبورن اولین سد راه بازیکنان و آزمونی اولیه هستند که آیا بازیکنان لیاقت ورود به دنیای بازی را دارند یا این که هنوز مکانیک های اولیه بازی را یاد نگرفته اند.

Vanguard به طور کلی همانند دیگر غول آخرهای آموزشی سری سولزبورن طراحی شده. (در حقیقت غول آخرهای آموزشی سولزبورن بر اساس Vanguard طراحی شده اند) البته این غول آخر یک ویژگی به خصوص دارد که آن را از دیگر از غول آخرهای آموزشی متمایز می نماید. اگرچه کشتن Vanguard در مبارزه مخصوص او ممکن است اما حتی اگر بازیکن در مبارزه با Vanguard شکست بخورد هم جریان بازی ادامه پیدا می نماید و بخش بعدی بازی آغاز می گردد. در حقیقت بیشتر بازیکنان تازه وارد به هنگام اولین رویارویی با Vanguard شکست می خورند.

در بازی بلادبورن هم مکانیک مشابهی برای ِغول آخر آموزشی در نظر گرفته شده و در صورتی که بازیکنان از این غول آخر شکست بخورند هم بازی ادامه پیدا می نماید. البته غول آخر اول بازی دارک سولز 1 را می توانیم دنباله رو بهتری از ونگار به حساب بی آوریم. مهم ترین وظیفه غول آخرهای آموزشی در بازی های سولزلایک نشان دادن طعم این بازی ها به بازیکنان و اخطار از آینده سختی است که انتظار آن ها را می کشد.

The Penetrator - غول آخرهای شوالیه

تعریف کردن این دسته از غول آخرهای بازی ها سولزلایک کمی سخت است؛ زیرا نمی توانیم تمام غول آخرهای این بازی ها که شوالیه هستند را در این دسته بندی بگنجانیم. غول آخرهای شوالیه در بازی های سولزلایک معمولا شوالیه هایی هستند که از دشمنان معمول بازی قدرت بیشتری دارند و بجز یک اسلحه ساده، قدرت آن چنانی دیگری ندارد. مشکل اصلی رویارویی با شوالیه ها این است که آن ها با وجود نداشتن قدرت های عجیب و غریب، مهارت بسیار بالایی در استفاده از اسلحه های محدود خود دارند و حسابی بازیکنان را به چالش می کشند.

غول آخر Penetrator از بازی دیمنز سولز ویژگی های غول آخرهای شوالیه را به نحو احسن به نمایش می گذارد. تنها راه شکست دادن این غول آخر مهارت داشتن در مبارزات تن به تن و استاد شدن در تمام تکنیک های مبارزه ای است که در این بازی وجود دارند.

بسیاری از غول آخرهای سری بازی های سولز که آن ها را به عنوان قوی ترین غول آخر های این بازی ها می شناسیم ادامه دهنده راه Penetrator هستند. مانند غول آخر آرتوریاس از دارک سولز 1 و گنیچیرو از بازی سکیرو. این غول آخرها در حقیقت نسخه هایی قوی تر، سریع تر، ماهرتر و در مجموع بهتر از بازیکن هستند که شکست دادن آن ها نشان می دهد بازیکن پیشرفت نموده و به چیزی بهتر از گذشته خود تبدیل شده.

The Flamelurker - غول آخرهای راه بند

غول آخرهای راه بند الزاما قوی ترین دشمنان کل بازی نیستند. این غول ها حتی داستان بزرگ و جذابی هم ندارند و به ظاهر چیز خاصی ارائه نمی دهد. اما کافی است که با این غول ها روبه رو شوید تا هر پیشرفتی که در بازی داشته اید بی ارزش به چشم بیاید و ادامه بازی غیرممکن گردد.

غول آخر Flamelurker بدون شک یکی از غول آخرهایی است که می تواند لقب راه بند را به دوش بکشد. هر چیزی که درباره این غول آخر وجود دارد باعث کشته شدن بازیکن و به دنبال آن ایجاد خشمی بزرگ می گردد. چیزی که خود Flamelurker را از دیگر غول آخرها متمایز می نماید سرعت باورنکردنی است. این غول آخر از هر غول آخری که تا آن لحظه بازی وجود دارد با اختلاف سریع تر است و باعث می گردد تا حس کنیم سازندگان بازی در طراحی این غول آخر دچار اشتباه شده اند.

با وجود نامتعادل بودن طراحی Flamelurker، در بخش هایی از بازی های سولزلایک با چنین غول آخرهایی روبه رو می شویم. این غول آخرهای ناعادلانه کاری می نمایند که گمان کنیم راه را اشتباه آمده ایم؛ زیرا نباید در این بخش از بازی با چنین حریف قدرتمندی روبه رو شویم. غول آخر Smelter Demon از بازی دارک سولز 2 چه از نظر بصری و چه از نظر درجه سختی حس و حالی شبیه به Flamelurker دارد. به خصوص وقتی با نسخه قوی تر او در محتوای دانلودی دارک سولز 2 روبه رو می شویم.

Tower Knight - غول آخرهای بزرگ الجثه

غول آخرهایی که اندازه ای چند برابر شخصیت بازیکن ابداع بازی دیمنز سولز نیستند. بزرگترین چالشی که به مصاف این غول آخرها رفتن ایجاد می نماید کنار آمدن با اندازه بزرگ این غول ها و زور بازوی بالا آن ها است. در بسیاری از بازی های سولزبورن که دارک سولز 2 از این نظر در رأس آن ها است، تعداد زیادی از این غول آخر های بزرگ الجثه را دیدار می کنیم.

بدون شک طراحی غول آخرهای بزرگ الجثه ای که در دیگر بازی های سری سولز وجود دارند بی ربط به Tower Knight نیست. این غول در نگاه اول بسیار خطرناک به نظر می آید و مبارزه با او به قدری ترسناک است که باعث می گردد فکر کنیم Tower Knight می تواند غول آخر نهایی هر بازی دیگری باشد؛ به خصوص وقتی صدمه به زدن او در ابتدای مبارزه غیرممکن است و باعث می گردد بازیکن حس عمیقی از درماندگی را تجربه می نماید.

البته مبارزه با Tower Knight درس بسیار مهمی برای بازیکنان سری سولز دارد. بزرگ بودن یک غول آخر الزاما به معنای این نیست که با سخت ترین غول آخر کل بازی طرف هستیم. اتفاقا ماجرا تا حدودی برعکس است و اگر بتوانیم نحوه مقابله با این غول ها را یاد بگیریم شکست دادن آن ها بسیار ساده است.

Fools Idol - غول آخرهای تکثیرشونده

نمی دانیم چرا، اما بازی های سولزلایک دوست دارند غول آخرهایی که در طول مبارزه نسخه های تقلبی از خود می سازند را داشته باشند. طراحی این غول آخرها ممکن است ادای احترام به غول آخرهای بازی های کلاسیکی باشد که چنین مکانیک مشابهی را دارند. البته از سمت دیگر اصلا بعید نیست که سازندگان این بازی ها از این موضوع که این غول آخرها حسابی اعصاب خرد کن هستند مطلع باشند و عمدا آن ها را در بازی های خود بچپانند.

قضیه اعصاب خرد کن بودن به طور کامل درباره Fools Idol صدق می نماید. با وجود این که در نگاه اول ممکن است با دیدن ظاهر فیزیکی این غول آخر گمان کنیم که مبارزه ای راحت در پیش است، تکثیر شدن این غول آخر حسابی ما را اذیت می نماید. صدمه زدن به این غول آخر کار ساده ای نیست و جنگیدن مجبوریم در ابتدا نسخه واقعی را پیدا کنیم. پیدا کردن غول آخر واقعی در این مبارزه اصلا کار راحتی نیست که همین موضوع باعث می گردد Fools Idol یک از غول آخرهای سخت بازی دیمنز سولز باشد. این غول آخر حتی بعد از چند بار تمام کردن بازی هم می تواند بازیکنان حرفه ای را اذیت کند.

با وجود این که تعداد قابل توجهی از غول آخرهای مشابه Fools Idol در بازی های بعدی سولزبورن وجود دارند اما Fools Idol تقریبا از همه آن ها بهتر است. این غول آخر از نظر پس زمینه داستانی جذابیت های مخصوص به خود را دارد و سبک مبارزه او، داستان و هر چیز مرتبط با این غول آخر را به خوبی تکمیل می نماید.

Armor Spider - غول آخرهای بی افتخار

هیچ بازی سولزبورنی وجود ندارد که میزبان حداقل یک غول آخر بی افتخار و حال گیر نباشد. در هر کدام از این بازی ها می توان غول آخرهایی را پیدا کرد که به خودی خود اصلا سخت نیستند. این غول ها به جای مبارزه جوان مردانه به تکنیک های مختلفی متوسل می شوند که باعث می گردد در هنگام مبارزه با آن ها به ستوه بیاییم.

غول آخر Armor Spider اولین یا تنها غول آخر این چنینی از بازی دیمنز سولز نیست اما با اختلاف به یاد ماندنی ترین آن ها است. این غول آخر چندان سرسخت نیست و شکست دادن خود او زحمت زیادی نمی خواهد. دردسر اصلی بازیکنان به هنگام رویارویی با این غول آخر گذشتن از راهروی باریک و مرگباری برای رسیدن که خود غول آخر است که باعث می گردد Armor Spider یکی از مرگ آورترین مبارزات بازی دیمنز سولز باشد؛ مرگ آور به خاطر خطرات بیرونی و نه توانایی غول آخر در مبارزه.

بازی های بعدی سری سولز نه تنها غول آخرهایی که به وسیله مسائل بیرونی کشنده هستند را در خود دارند بلکه استفاده از این تکنیک های ناعادلانه برای کشتن بازیکن را به دیگر بخش های بازی هم کشانده اند. مانند مرداب های سمی که تقریبا در تمام بازی های سولزلایک وجود دارند یا شوالیه هایی تیرانداز قلعه Anor Londo که در بازی دارک سولز 1 روزگار بازیکنان را سیاه نموده اند و در ابتدای کار راهی برای مقابله با آن ها وجود ندارد.

The Phalanx - غول آخرهای آسان تر از انتظارات

در سری بازی هایی که با سخت بودن شناخته می گردد روبه رو شدن با غول آخرهایی که به شکل غیرمنتظره ای آسان تر از ظاهرشان هستند مشکل بزرگی است. اولا این غول ها به دلیل این که از چیزی که به نظر می آیند آسان تر هستند توی ذوق بازیکنان می زنند و بدتر از این موضوع، چه کسی بازی های سولزلایک را بازی می نماید تا با غول آخری ساده و بدون دردسر مبارزه کند؟

غول آخر Phalanx نزد همگان به عنوان غول آخری که ظاهر تهدیدنماینده داشت اما بی دردسر بازنده شد شناخته می گردد. با وجود این که در ابتدا ممکن است مبارزه با Phalanx خطرناک به نظر برسد اما طولی نمی کشد تا خلاف این موضوع ثابت گردد و این غول آخر بعد از چند دقیقه به تاریخ بپیوندد. حقیقتا این غول آخر حتی به عنوان یکی از اولین غول آخرهای کل بازی به قدری آسان است که ممکن است مهارت های بازیکن بعد از مبارزه با او کاهش یابد.

غول آخرهای اولیه دیگر بازی های استودیوی فرام سافت ویر به سادگی Phalanx نیستند اما در این بازی ها باز هم چنین مبارزاتی وجود دارد. برای مثال غول آخر Covetous Demon از بازی دارک سولز 2 و غول آخر Cleric Beast از بازی بلادبورن شبیه به Phalanx هستند؛ صعب در نگاه اول و سهل در میدان نبرد.

The Storm King - غول آخرهای حیله گر

غول آخرهای حیله گر چیزی بین حالت بی افتخارها و راه بندها هستند. بعضی وقت ها شکست دادن این غول آخرها آسان و گاهی اوقات بسیار سخت است. نکته مشترک در میان این غول آخرها، وابستگی به یک مکانیک مرکزی است که دانستن یا ندانستن آن سرنوشت مبارزه را معین می نماید.

Storm King به وضوح یکی از مثال های قابل توجه از غول آخرهای حیله گر بازی دیمنز سولز است. تنها چیز لازم برای شکست دادن این غول آخر داشتن یک شمشیر جادویی است که به وسیله آن می توانیم به راحتی این غول آخر را از پا در بیاوریم. با وجود این که مبارزه با این غول آخر بهترین بخش بازی دیمنز سولز نیست اما صحنه خلق شده از آن حسابی جذاب است و باعث می گردد تا لابه لای مبارزات طاقت فرسای بازی دیمنز سولز تنفسی داشته باشیم.

اگرچه غول آخرهایی مانند Yorm از بازی دارک سولز 3 مبارزات نسبتا جالبی دارند اما تمام غول آخرهای حیله گر سری سولز به این جذابیت نیستند. مانند کابوسی به نام Bed of Chaos از بازی دارک سولز 1 که از بازیکنانی که در حال تجربه دارک سولز هستند انتظار دارد مانند سوپر ماریو در محیط جابه جا شوند.

Old King Allant - غول آخرهای الکی بزرگ شده

غول آخرهایی که در بازی های سولزلایک الکی بزرگ می شوند بی شباهت به غول آخرها آسان تر از انتظار نیستند. تفاوت در این است که این غول آخرها معمولا مبارزاتی عادی دارند در حال که همه چیز بازی کاری می نماید گمان کنیم مبارزه با این غول آخرها قرار است پدیده ای حماسی و بزرگ باشد که سرنوشت بازی را معین می نماید؛ در حالی که خود نبرد اصلا در این سطح نیست و نمی تواند انتظارات را برآورده کند.

احتمالا نمی توانیم در تمام بازی های سولزبورن هیچ نمونه بهتری از این دسته پیدا کنیم که در مقابل Old King Allant حرفی برای گفتن داشته باشد. با وجود این که این شخصیت در مرکز قسمت بزرگی از داستان بازی دیمنز سولز است و حتی ظاهر او نشان می دهد که قرار است با یک مبارز کارکشته بی رحم طرف شویم، این مبارزه بیشتر شبیه به یک میان پرده بامزه است تا نبردی با عظمت.

حقیقتا بیشتر بازی های سولزبورن در ساخت غول آخری که انتظارات ایجاد شده از خود را برآورده می نماید ناکام مانده اند. حتی اگر غول آخرها را کنار بگذاریم بدون استثنا در تمام بازی های سولزبورن حداقل یک غول آخر پیدا می گردد که اصلا در حد و اندازه هیجان ایجاد شده ظاهر نمی گردد.

این مطلب بر پایه نوشته ای از متیو برد از وب سایت Den of Geeks نگاشته شده.