NFC چیست و چگونه کار می نماید؟ (هر آنچه باید بدانید) - عینک آفتابی

به گزارش عینک آفتابی، احتمالا قبلا درباره این فناوری شنیده اید و حتی ممکن است صاحب یک گوشی مجهز به این فناوری باشید، اما در کل NFC درون گوشی چیست و چگونه کار می نماید؟ این روزها بسیاری از گوشی ها از فناوری Near Field Communication (ارتباطات میدان نزدیک) یا همان NFC بهره می برند که به زبان بسیار ساده، یک استاندارد ارتباط بی سیم مبنتی بر مجاورت است. برخلاف وای فای یا بلوتوث، این فناوری محدوده بسیار کوچکی را پوشش می دهد. در کنار گوشی ها، بعضی از تبلت ها، اسپیکرها و حتی کنسول های بازی مانند نینتندو سوییچ و 3DS هم از این فناوری بهره می برند.

اگرچه NFC به علت برد کوتاهی که دارد به نظر بعضی کاربران فناوری چندان مهمی به نظر نمی رسد، اما روی هم رفته مزایای زیادی به ارمغان می آورد. در ادامه به ماهیت این فناوری، چگونگی کارکرد و کاربردهای آن می پردازیم.

ماهیت و چگونگی کارکرد NFC

درباره ماهیت این فناوری پاسخ مختصری دادیم اما دقیقا NFC چگونه کار می نماید؟NFC یک فناوری کاملا تازه نیست و بلکه می توان آن را نسل بعدی RFID (سامانه بازشناسی با امواج رادیویی) در نظر گرفت که دهه ها از عمر آن می گذرد. اگر تا حالا از کلیدهای کارتی برای دسترسی به ساختمان اداری یا هتل های استفاده نموده اید، پس با کارکرد این فناوری آشنا هستید.

دستگاه های مبتنی بر این فناوری حداقل در مسافت های نزدیک، به صورت القایی به یکدیگر متصل می شوند. این یعنی دستگاه به اصطلاح خواننده با عبور جریان الکتریکی از یک سیم پیچ، میدان مغناطیسی ایجاد می نماید. زمانی که یک تگ (که آن هم سیم پیچ خود را دارد) به نزدیکی دستگاه می رسد، بدون هرگونه سیم یا تماس فیزیکی، میدان الکتریکی به صورت الکترومغناطیس به تگ راه پیدا می نماید. بعد از سپری شدن این فرایند ابتدایی، داده های ذخیره شده روی تگ به صورت بی سیم به دستگاه اصلی منتقل می گردد.

تفاوت کلیدی فناوری های NFC و RFID مربوط به محدوده انتقال آن ها است و فناوری دوم معمولا برای فواصل بسیار طولانی تر استفاده می گردد. به عنوان مثال، در بعضی منطقه ها عوارض جاده به طور اتوماتیک به وسیله فناوری RFID پرداخت می گردد. در این منطقه ها تگ های مخصوص را روی شیشه جلوی خودرو می چسبانند و با عبور از باجه عوارضی، مبلغ مدنظر به طور اتوماتیک از حساب راننده کسر می گردد. اگر برچسب RFID به یک منبع انرژی وصل باشد، فواصل طولانی تر (حدود 30 متر و حتی بیشتر) را پوشش می دهد.

NFC حدبیشتر برد چند سانتی متری دارد. در بسیاری از اپلیکیشن ها برای بهره گیری از این فناوری، از کاربر خواسته می گردد که گوشی خود را بر روی دستگاه مدنظر قرار دهند. این موضوع برای جلوگیری از ایجاد ارتباطات تصادفی است که به خصوص برای انتقال اطلاعات و داده های مهم، اهمیت زیادی دارد.

نکته قابل توجه دیگر این است که دستگاه های NFC می توانند به عنوان خواننده یا تگ عمل نمایند. این قابلیت دو طرفه به کاربران این امکان را می دهد که مثلا از گوشی خود برای کارهای مختلفی بهره ببرند.

کدام دستگاه ها NFC دارند؟

نکسوس اس اولین گوشی اندرویدی است که در سال 2010 همراه با این فناوری معرفی گردید. اپل هم در سال 2014 استفاده از آن را شروع کرد و از آیفون 6 به بعد این فناوری در تمام گوشی های این شرکت قرار گرفته است. علاوه بر این، بسیاری از ساعت ها و مچ بندهای هوشمند مانند اپل واچ و سری می بند از این قابلیت بهره می برند.

این روزها عمدتا گجت های پایین رده فاقد این فناوری هستند. البته اهمیت آن هم به بستگی به کشور موردنظر دارد. به عنوان مثال، شرکت هایی مانند شیائومی در بعضی کشورها که این فناوری چندان استفاده نمی گردد، سیم پیچ مربوط به NFC را از گجت ها حذف می نماید.

با NFC چه کارهایی می توان انجام داد؟

طی سال های اخیر استفاده از NFC برای انجام کارهای مختلف بسیار بیشتر شده و در ادامه به تعدادی از رایج ترین استفاده های آن ها می پردازیم؛

• انتقال اطلاعات - با انتشار اندروید 4 در سال 2011، قابلیت اندروید Beam ارائه شد. این معینه ارسال اطلاعات به وسیله NFC را امکان پذیر کرد و برای بهره گیری از این معینه، پنل پشتی هر دو گوشی باید روی یکدیگر قرار می گرفت. چند سال قبل اندروید Beam به طور کامل کنار گذاشته شد و گوگل قابلیت Nearby Share را جایگزین آن کرد که برای انتقال فایل از بلوتوث و فناوری Wi-Fi Direct استفاده می نماید.
• پرداخت های موبایلی - سرویس هایی مانند Samsung Pay، Google Pay و Apple Pay همگی از چیپ NFC موجود در گوشی برای پرداخت موبایلی استفاده می نمایند. در بسیاری از کشورها، بیشتر کارت های اعتباری دارای تگ NFC هستند و در کل فقط با نزدیک کردن گوشی یا کارت به دستگاه کارتخوان، مبلغ معین شده از حساب کاربر کسر می گردد.
• اتصال سریع - بسیاری از اسپیکرها و هدفون های بی سیم برای اینکه بتوانند با سرعت زیادی به گوشی شما وصل شوند، از فناوری NFC استفاده می نمایند. بعضی از دوربین ها هم ابتدا با NFC فرایند اولیه اتصال را انجام می دهند و سپس ارتباط Wi-Fi Direct را برای انتقال عکس و ویدیو برقرار می نمایند.

• دسترسی به حمل و نقل عمومی - سیستم حمل و نقل عمومی بسیاری از شهرها مانند هنگ کنگ، سنگاپور و لندن، از کارت های مبتنی بر NFC استفاده می نمایند. حتی در بعضی از شهرها، کاربران می توانند با استفاده از اپلیکیشن های پرداخت مانند Google Pay موجود در گوشی خود هزینه حمل و نقل عمومی را بپردازند و با این کار دیگر نیازی به استفاده از کارت های مخصوص ندارند.
• گیمینگ - نینتندو از NFC برای اتصال اسباب بازی های فیزیکی به بازی های ویدیویی استفاده می نماید. به طور معین باید به اسباب بازی های سری Amiibo اشاره کنیم که از چیپ NFC بهره می برند و اگر آن ها به نزدیک نینتندو سوییچ یا 3DS ببرید، در بازی مدنظر کاراکترهای تازه، مراحل تازه یا آتم های مختلف ارائه می شوند.
• اتوماسیون خانگی - بعضی از پلتفرم های خانه های هوشمند مانند Home Assistant و HomeKit اپل از NFC هم پشتیبانی می نمایند و می توانید تگ های NFC را برای کنترل گجت ها یا اتوماسیون تنظیم کنید.

NFC در برابر بلوتوث و UWB

NFC تنها پروتکل ارتباطی بی سیم نیست و بسیاری از گجت ها از بلوتوث و فناوری UWB (باند فوق وسیع) هم بهره می برند. اما این فناوری ها دقیقا چه تفاوت هایی دارند که در کنار یکدیگر استفاده می شوند؟

یکی از مهم ترین نقاط قوت NFC این است که برای برقراری اتصال لازم نیست در ابتدا فرایند جفت شدن را انجام دهد و در کمتر از یک ثانیه اتصال برقرار می گردد. اما گجت های بلوتوثی باید فرایند جفت شدن را پشت سر بگذارند و این کار به سرعت گجت های NFC انجام نمی گردد.

با توجه به اینکه NFC مسافت بسیار کوتاه تری را پوشش می دهد، به همین دلیل انرژی به شدت کمتری نسبت به بلوتوث و UWB مصرف می نماید. بیشتر گوشی هایی که چیپ NFC دارند، این قابلیت را به صورت پیش فرض فعال نموده اند ولی در توصیه های مربوط به افزایش عمر باتری همیشه غیرفعال کردن بلوتوث گوشی دیده می گردد.

اگرچه بعضی خودروها برای کنار گذاشتن کلید فیزیکی به بهره گیری از فناوری UWB روی آورده اند، اما مصرف انرژی این فناوری بسیار بالاتر از NFC است. به همین دلیل بعضی از شرکت ها برای محکم کاری، مکانیسم مبتنی بر NFC را هم ارائه داده اند. ضمناً فناوری UWB گران تر است و در بیشتر شرایط، دقتی که این فناوری ارائه می دهد چندان ضروری محسوب نمی گردد.

سؤالات متداول

تگ NFC چیست؟

تگ NFC یک مدار مجتمع کوچک محسوب می گردد که از یک سیم پیچ مسی و مقداری فضای ذخیره سازی تشکیل شده است. از آنجایی که تگ منبع انرژی ندارد، برای خواندن یا نوشتن اطلاعات بر روی آن باید یک گجت NFC به تگ نزدیک گردد. نزدیکی گجت NFC به تگ منجر به ایجاد میدان مغناطیسی می گردد و انتقال داده را امکان پذیر می نماید.

دستگاه خواننده NFC چیست؟

گجت هایی که از چیپ NFC بهره می برند، برای خواندن داده های مربوط به این فناوری استفاده می شوند. چنین دستگاهی از باتری خود برای ایجاد یک میدان الکترومغناطیسی استفاده می نماید تا هر تگی که نزدیک آن گردد، انرژی لازم را داشته باشد.

کدام مدل های آیفون و گوشی های اندرویدی از NFC بهره می برند؟

آیفون 6 و مدل های بعد از آن مبتنی بر این فناوری هستند. در بین گوشی های اندرویدی هم بیشتر مدل های میان رده و پرچم دار از چنین قابلیتی بهره می برند. در این زمینه می توانید به معینات گوشی موردنظر نگاهی بیندازید تا از این بابت مطمئن شوید.

آیا گوشی من از NFC بهره می برد؟

به غیر از آیفون های عرضه شده طی 6 سال گذشته، در گوشی اندرویدی به بخش تنظیمات سر بزنید و در بخش های Connected Devices یا Network and Sharing در پی گزینه NFC بگردید.

NFC مخفف چیست؟

NFC مخفف Near Field Communication (ارتباطات میدان نزدیک) است. این فناوری با استفاده از امواج رادیویی انتقال داده در فواصل بسیار کوتاه را امکان پذیر می نماید.

چگونه NFC را در آیفون فعال و غیرفعال کنم؟

در آیفون این معینه همیشه فعال است و امکان غیرفعال کردن آن وجود ندارد. با توجه به مصرف انرژی بسیار کم این معینه، فعال بودن آن عملا هیچ تأثیری بر باتری ندارد.

چگونه NFC را در گوشی اندرویدی فعال یا غیرفعال کنم؟

به بخش تنظیمات سر بزنید و راهی قسمت های Connected Devices یا Network and Sharing شوید تا بتوانید گزینه NFC را پیدا کنید. بعلاوه می توانید عبارت NFC را در بخش جست وجوی منوی تنظیمات تایپ کنید.

منبع: Android Authority